Бұл жұмыс вирусолог Асель Мусабековамен бірге жасалған және UNICEF Kazakhstan-ның Қазақстандағы қызылша ауруының өршуі туралы зерттеуіне негізделген. Эпидемияның ауқымына әсер еткен көптеген факторларға қарамастан, біз әлеуметтік аспектке – вакцинацияға қатысты жалпы қорқыныштар мен күмәндерге назар аудардық.

Асель Instagram-да өз парақшасын жүргізеді, онда ол инфекциялық ауруларға қатысты мәселелерді көтеріп, талқылайды, сондай-ақ ата-аналардың вакцинацияға қатысты сұрақтарына жауап береді. Сол жерде ол өз оқырмандар арасында сауалнама жасады: «Неліктен сіздің балаңыз қызылшаға қарсы егілмеді және нәтижесінде онымен ауырды?» Жауап ретінде ондаған оқиғалар келді. Сол үзінділер жұмысқа негіз болды.

This work was created in collaboration with virologist Assel Mussabekova and is based on UNICEF Kazakhstan’s research on the measles outbreak in Kazakhstan. Despite the many factors that influenced the scale of the epidemic, we focused on the social aspect — the collective fears and doubts surrounding vaccination.

Assel runs an Instagram platform where she raises and discusses various medical issues. There, she asked her followers: “Why wasn’t your child vaccinated and ultimately contracted measles?” Dozens of stories came in response. These fragments became the foundation of the work.

Эта работа создана совместно с вирусологом Асель Мусабековой и основана на исследованиях ЮНИСЕФ Казахстан о вспышке кори в Казахстане. Несмотря на множество факторов, повлиявших на масштаб эпидемии, мы сосредоточились на социальном аспекте — на коллективных страхах и сомнениях, связанных с вакцинацией.

Асель ведёт Instagram — платформу, где она поднимает и обсуждает вопросы, связанные с инфекционными заболеваниями, а также отвечает на вопросы родителей о прививках. Там она задала своим подписчикам вопрос: «Почему ваш ребёнок не был привит и в итоге переболел корью?» В ответ пришли десятки историй. Эти фрагменты стали основой работы.

Қызылшаның ең белгілі бейнесі — арқадағы бөртпе. Мен ата-аналардың дәйексөздерін арқаға көшірдім, олар хаотикалық өрнек жасап, қызылша бөртпесінің көрінісін абстрактты түрде бейнелегендей.

Жұмыстың атауы Біздің арқамызда  тура және ауыспалы – қос мағынада пайдаланылған. Бұл аурудың визуалды бейнесін және қоғамның жауапкершілік метафорасын көрсетеді.

Дәйексөздер бір-бірімен қабаттасып, жаңа «коллективтік дауысты» қалыптастырады. Олар қате түсініктердің бөлшектеріне ұқсайды және сенімсіздік алаңында бірігеді. Біз бұл ата-аналарды кінәламаймыз. Олардың қорқыныштары – ақпараттық шу мен жүйеге сенімсіздіктің нәтижесі. Бірақ дәл осы жеке шешімдер мен қорқыныштардың жиынтығы індетке әкелді.

Жұмыс ауруды тек медициналық феномен ретінде ғана емес, әлеуметтік вирус ретінде де зерттейді — идеялар қалай тарайды және олар коллективтік салдарға қалай әсер етеді.

One characteristic feature of measles is the rash on the back. I transferred the parents’ quotes onto the back, where they form a chaotic pattern reminiscent of the measles rash.

The title of the work, Біздің арқамызда, means “thanks to us” in Kazakh, but literally translates as “on our back.” This double meaning reflects both the visual image of the disease and the metaphor of the collective responsibility borne by society.

The quotes intertwine and overlap, forming a new “collective voice.” They resemble shards of misconceptions merging into a single field of distrust. We do not blame the people who think this way. Their fears are the result of information noise and a lack of trust in the system. Yet it is precisely the combination of these individual decisions and fears that led to the tragedy.

The work explores not only the disease as a medical phenomenon but also the social virus — how ideas spread and shape collective consequences.

Сыпь на спине — знаковый симптом кори. На спине я воспроизвела цитаты родителей, которые образуют хаотичный узор, словно следы самой болезни.

Название работы «Біздің арқамызда» на казахском языке переводится как «благодаря нам», но дословно оно означает «на нашей спине». Это двойное значение отражает одновременно визуальный образ болезни и метафору коллективной ответственности, которую несёт общество.

Цитаты переплетаются и наслаиваются друг на друга, создавая новый «общий голос». Они как осколки заблуждений, объединяющиеся в сеть сомнений. Мы не обвиняем людей, которые так думают. Их страхи возникают из-за информационного шума и недостатка доверия к системе. Но именно сочетание этих решений и опасений привело к вспышке.

Работа исследует не только болезнь как медицинский феномен, но и социальный вирус — как распространяются идеи и как они формируют коллективные последствия.